ชุดวิทยุความถี่ย่านวีเอชเอฟทางทะเลเป็นเครื่องส่งและรับสัญญาณแบบอยู่ในเครื่องเดียว และทำงานบนความถี่มาตรฐานสากลที่เรียกว่าช่อง ซึ่งช่อง 16 (156.8 MHz) เป็นช่องสำหรับเรียกขานและแจ้งเหตุระหว่างประเทศ กำลังส่งอยู่ในช่วงระหว่าง 1 ถึง 25 วัตต์ในระยะสูงสุดประมาณ 60 ไมล์ทะเล (110 กิโลเมตร) ระหว่างสายอากาศที่ตั้งบนเรือที่มีความสูงและเนินเขาสูง และ 5 ไมล์ทะเล (9 กิโลเมตร; 6 ไมล์) ระหว่างสายอากาศที่ติดตั้งอยู่บนเรือเล็กที่ระดับน้ำทะเล[7] โดยการใช้การกล้ำความถี่ (FM) ซึ่งมีโพลาไรเซชันในแนวตั้ง หมายความว่าสายอากาศจะต้องตั้งอยู่ในแนวตั้งเพื่อให้รับสัญญาณได้ดี สำหรับการสื่อสารระยะไกลในทะเล สามารถใช้ย่าน MF และ HF ทางทะเลและโทรศัพท์ผ่านดาวเทียมได้

ช่องแบบฮาล์ฟดูเพล็กซ์นี้มีรายการความถี่ A และ B ที่เหมือนกัน ความถี่ ช่อง และวัตถุประสงค์ในการใช้งานจะอยู่ภายใต้การกำหนดโดยสหภาพโทรคมนาคมระหว่างประเทศ (ITU) สำหรับรายการทั้งหมดสามารถดูได้ที่รายชื่อด้านล่าง[8] โดยการจัดสรรช่องเดิมประกอบไปด้วยช่อง 1 ถึง 28 มีระยะห่างระหว่างช่องสัญญาณ 50 kHz และความถี่ที่สองสำหรับการทำงานแบบฟูลดูเพล็กซ์ที่สูงกว่า 4.6 MHz

การปรับปรุงเทคโนโลยีด้านวิทยุในภายหลังทำให้สามารถลดช่องระหว่างช่องสัญญาณเหลือเพียง 25 kHz โดยมีจำนวน 60 ถึง 88 ช่องกระจายอยู่ในระหว่างช่องเดิม

ช่อง 75 และช่อง 76 จะถูกเว้นเอาไว้ เนื่องจากเป็นช่องสัญญาณทั้งสองด้านสำหรับเรียกขานและแจ้งเหตุฉุกเฉิน ช่อง 16 เป็นช่องสำหรับเฝ้าฟัง ความถี่ที่น่าจะเป็นช่องความถี่ที่สองของช่องฮาร์ฟดูเพล็กซ์ (half-duplex) จะไม่ถูกใช้งานในวัตถุประสงค์ทางทะเล แต่สามารถใช้งานได้เพื่อวัตถุประสงค์อื่นที่แตกต่างกันไปในแต่ละประเทศ เช่น 161.000 ถึง 161.450 MHz เป็นส่วนหนึ่งของการจัดสรรความถี่ให้กับสมาคมการขนส่งทางรางแห่งสหรัฐอเมริกา (Association of American Railroads: AAR) ซึ่งใช้งานในรถไฟของสหรัฐและแคนาดา[9][10]